De weerberichten geven al de hele week mooi weer af. Met een watertemperatuur van 17 graden blijft het kriebelen om een duikje te maken. We hebben gekozen om, ondanks dat al onze duikspullen al lang en breed niet meer in het strandhuisje liggen, toch een duik te maken op ons o zo bekend stukje Westerschelde. Het is even sjouwen maar met de auto boven op de duinen geparkeerd te hebben is het maar half zo zwaar. Een brandende vraag van ons is hoe ziet het onderwater leven en de bodem er nu uit nu we er maanden niet gedoken hebben. En ja, we zijn verrast!
De strandhuisjes zijn al ver van het strand en je proeft de herfst, maar het water ziet er mooi en helder uit. We trekken onze pakken aan en gaan iets links van Kaapduin te water en zwemmen langst de kleirichel richting Vlissingen. Het zicht is verrassend goed. De kleirichel is goed zichtbaar. Er zitten veel hoofdkrabben en dit zijn echt grote jongens. Wat opvalt is het vele vistuig wat er ligt, dit is een slechte zaak voor de kreeften en hoofdkrabben, zij raken er in verstrikt. We hebben dan ook een aantal hoofdkrabben en één kreeft losgesneden.
Wat opvalt is de verscheidenheid aan zeegras. Het zeegras begon eind maand juli begin augustus te groeien en zijn nu flink uitgegroeid. We hebben niet veel verstand van zeegras maar volgens ons lijkt er nu "zaadbolletjes"aan te groeien. Het gras is nu het meest te vergelijken met dat van parkietenzaadstengels (?!).
We komen aan bij onze sepiatentjes. Deels zijn ze verteerd of ingestort. Verrassend is dat we nog vrij jonge sepia eitjes aan de tentjes zien zitten. Ze zijn klein, goed zwart en onbegroeid. De eitjes die vroeg in het voorjaar gelegd zijn zijn meestal wat begroeid met algen.
Een mooie geel groene zeenaald zwemmend over de bodem kruist ons pad. Boven ons hoofd zwemmen scholen kleine visjes van een centimeter of 3 en hier en daar zit een zeedonderpad stilletjes ons toe te kijken. Maffe en lelijke beesten blijven het. Maar ze zitten stil en zijn daarom leuk te fotograferen.
Zeedonderpad De vraag blijft rijzen, de zeepaardjes, zitten ze er nog??? We hebben een groot aantal tipi's bekeken maar waar we ook keken ............. geen zeepaardjes meer te vinden. Jammer. De beste kans dat we ze kunnen spotten is dus augustus tot ........ In de maand september hebben we geen duik gemaakt voor Dishoek. Wanneer ze vertrokken zijn is ons dus onbekend. Bekend is wel dat we volgend jaar super goed uitkijken en veel zeepaardvriendelijke constucties maken!
Het wil niet zeggen dat we de afgelopen tijd geen zeepaardje gezien hebben. Phoe, tot vervelens toe zeepaardjes gezien. Lnagsnuit, kortsnuit, groen, bruin, witte, tijdens nachtduik, tijdens kant duik, noem maar op! Het kon niet op. Elke duik minstens 4! We moesten er wel voor naar Rade de Brest in Frankrijk. Maar dat mocht de pret niet drukken. Rade de Brest is een baai met helder water en meestal ondiep. Goed voor lange interessante duiken. In het hoofdstuk vakantie verslagen kunnen we tzt een kort verslag plaatsen met enkele foto's.
Een zeepaardje uit Rade de Brest (Bretagne, Frankrijk)Terug naar 6 oktober, één deel mag niet ontbreken en dat is ons wrakje, de junker-88. Een Duitse duikbommenwerper. Altijd leuk en spannend. Dit keer was er veel zand weggespoeld en kwam de cockpit bloot. Deze was jaren niet zichtbaar. Met wat vereende krachten hebben we een deel verder uitgegraven en wat hoger op een harde ondergrond gelegd. Hierdoor hopen we dat het langer zichtbaar blijft. Ook een deel van de vleugels was vrij gespoeld waardoor we een indruk konden krijgen van de grootte van het toestel.
.
Onderdelen van de Junker-88.
Het landingsgestel
De cockpit.
.
70 minuten verder loopt duik 143 om 19.30 voor mij ten einde. Met een goed gevoel verlaten we het strand, eten op de duinen een boterhammetje en sluiten het duikseizoen bij Dishoek bij een ondergaand zonnetje af. Dishoek 2010, een toppertje van een duikseizoen......
.
Astrid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten